Voor de oorsprong van de regel moeten we helemaal terug naar een publicatie uit 1961 van Dr. Karl Klein. Dr. Klein stelde in zijn onderzoek vast dat er sprake was van verhoogde laxiteit van de voorste kruisband (slapheid/inbalans van de knie) bij een groep gewichtheffers die diep squatten. Is dit relevant? Ja, want bij diep squatten komen de knieën altijd voorbij de tenen; anders kun je geen balans houden.

In dit artikel is gekozen voor een upperbody/lowerbody splitschema waarbij er vier dagen in de week getraind wordt. Dit is waarschijnlijk de meest populaire split voor powerlifting. Het wordt door veel bekende programma’s gebruikt, onder andere door het beroemde ‘Westside Barbell program’ van powerliftinglegende Louie Simmons, de populaire Candito-programma’s én de programma’s van ‘onze’ Groningse powerliftingvereniging Northside Barbell. Het is een simpel en erg effectief template. De eerste lower-body-dag heeft een focus op de squat, en de tweede lower-body-dag heeft de focus op de deadlift. Beide upper-body-dagen hebben de focus op de benchpress.
Het onderzoek van Dr. Karl Klein werd in Amerika gelijk geaccepteerd en geïmplementeerd door coaches op professioneel niveau. Diep squatten werd zelfs verboden op scholen en de halve squat werd de norm.

Voor de sporter of personal trainer met een kritische blik is het onbegrijpelijk dat dit is gebeurd! Een enkel onderzoek uit 1961 zou niet zo’n grote invloed moeten hebben op het sportadvies. Ik heb uitgezocht wat er verder allemaal bekend is over dit onderwerp en leg uit of dit nog steeds stand houdt.